O bezpieczeństwie i wspinaczce

ma w sobie nie stanowi zagrożenia, gdyż wspinacze zabezpieczają się przed skutkami potencjalnego odpadnięcia za pomocą asekuracji (o ile nie zdecydują się na wspinanie bez jej użycia). Faktyczny poziom ryzyka zależy głównie od

O bezpieczeństwie i wspinaczce

Ważna sprawa - kwestia ryzyka

W powszechnym (chociaż błędnym) mniemaniu, największe ryzyko we wspinaczce związane jest z ekspozycją. W rzeczywistości, ekspozycja sama w sobie nie stanowi zagrożenia, gdyż wspinacze zabezpieczają się przed skutkami potencjalnego odpadnięcia za pomocą asekuracji (o ile nie zdecydują się na wspinanie bez jej użycia).

Faktyczny poziom ryzyka zależy głównie od rodzaju uprawianej działalności oraz umiejętności wspinacza. Ryzyko wypadku na sztucznej ścianie czy w skałkach jest niewielkie, o ile nie popełni się jakiegoś poważnego błędu. W górach, zwłaszcza wyższych, zagrożenia obiektywne w postaci nagłych zmian pogody, lawin kamiennych, śnieżnych czy lodowych sprawiają, że ryzyko wypadku jest większe.

Ponadto, ryzyko przy wspinaniu z asekuracją zależne jest też od jej charakteru ? użycie stałych punktów asekuracyjnych, takich jak spity i ringi ? znacznie je zmniejsza, gdyż wytrzymałość każdego prawidłowo utworzonego punktu wynosi ponad 20 kN (~2t). Natomiast wspinanie się na własnej asekuracji, z użyciem m.in. haków i kości, jest znacznie bardziej niebezpieczne, gdyż nie wszędzie daje się odpowiednio osadzić asekurację i ryzyko wypadnięcia punktu asekuracyjnego jest znaczne.

Najistotniejsza różnica w niebezpieczeństwie pomiędzy wspinaczką a innymi dziedzinami działalności ludzkiej leży nie w wielkości zagrożenia wypadkiem, ale w jego najczęściej bardzo poważnych, często terminalnych, konsekwencjach. Co więcej, w razie wypadku lub załamania pogody w górach zarówno zespół, jak i samotny wspinacz, jest w większym stopniu zdany sam na siebie ? względnie na długotrwałe oczekiwanie na akcję ratowniczą, najbliżsi ludzie mogą się bowiem znajdować w znacznym oddaleniu.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wspinaczka#Ryzyko


Asekuracja z użyciem liny

Użycie liny i uprzęży (zazwyczaj również innego sprzętu wspinaczkowego) pozwala na zabezpieczenie wspinacza przed skutkami upadku niezależnie od wysokości dzielącej go od ziemi. Po odpadnięciu wspinacz zawisa na linie w uprzęży, ewentualnie odbywając przy tym lot, którego energia w dużym stopniu absorbowana jest przez rozciągającą się linę. Asekuracja z użyciem liny może być realizowana na następujące sposoby:

Autoasekuracja na uprzednio rozpiętej linie poręczowej. Tą metodą odbywa się wiele wspinaczek w górach wysokich i na ferratach.
Asekuracja liną od góry. Tak odbywa się na przykład, asekuracja drugiego w zespole przy wspinaczkach wielowyciągowych.
Asekuracja na wędkę. Lina od asekurującego idzie w górę, przechodzi przez stanowisko wędkowe i biegnie w dół do wspinacza. Gdy ten ostatni spadnie, zawisa na linie, jak ryba na wędce.
Wspinaczka z dolną asekuracją (opisana niżej)
Asekuracja lotna (opisana niżej)

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Asekuracja_(wspinaczka)


Choroba wysokościowa - koniecznie przeczytaj!

Początkowo zaburzenia dotyczą pracy ośrodkowego układu nerwowego. Występuje pogorszenie przypominania, koncentracji, refleksu i spostrzegawczości. Somatycznie następuje wzrost tętna i ciśnienia krwi, co jest reakcją samoobronną organizmu. Następnie przychodzi osłabienie serca i spadek ciśnienia krwi, co prowadzi do omdlenia. Ponadto następuje utrata szeregu podstawowych funkcji organizmu, m.in. pogorszenie zdolności do rozmnażania (powyżej około 4500 m n.p.m.), utrata wagi (nawet do 1 kilograma tygodniowo), nie dająca się skompensować prawidłowym odżywianiem. Zwiększa się ilość erytrocytów we krwi co powoduje jej zagęszczenie, a stosowanie dużych dawek aspiryny w celu jej rozrzedzenia może spowodować owrzodzenie układu pokarmowego.

Klasycznymi objawami ostrego stanu są:

obrzęk płuc
obrzęk mózgu.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Choroba_wysoko%C5%9Bciowa



© 2019 http://elektryka.pruszkow.pl/